රේස් පොලේ කේක් කඩේ

මගේ කුස්සි රස්සාව දමල ගහල ආවට පස්සෙ කුස්සියක් පැත්ත පලාතක පස් පාගන්න බැරි උනා. කාලයක් ගියාට පස්සෙ එපාවෙලා තිබ්බ ආසාව ආපහු මතුවෙන්න ගත්ත. අද කියන්න යන කතාව කුස්සියකට සමපාත නොවුනට පොඩ්ඩක් විතර කෑමට සම්බන්ධයි.

“මේ..! Cake expo එකක් තියනව.අනේ මට කොහොම හරි යන්න ඕනෙ “

අපේ හාමිනේ ගෙන් හෙන කරදරේ. මමත් ඉතින් බෑ කියන්න බැරි කමටයි(චාරටේ කන්න වෙන බව දන්න නිසා) බේකින් වලට තිබ්බ පොඩි ආසව නිසායි වැඩේට හා කිවුව.

සති ගානකට කලින් ටිකට් එහෙම අරගෙන, ගජරාමෙට අපේ එක්කෙනා ලැස්ති වෙනව කේක් වැඩ කිඩ බලන්න යන්න.මමත් ඉතින් ඇටි කෙහෙල් කාපු රිලව වගේ, වෙන දේ බලාගෙන ඉන්නව.ඔහොම ගිහිල්ල, ගිහිල්ල ඉතින් යන දවස ආව.කේක් පොලේ තිබ්බෙ මෙල්බන්වල ගොඩක් ප්‍රසිද්ධ, Melbourne Cup අස්ස රේස් එක දුවන Flemington Racecourse එක ගාව තියන showgrounds වල.

 “මේ අපි උදෙන්ම යමු අනේ.සෙනග පිරිල ඇති.”

 “කීයටද?”

 “පැයක් විතර යනවනෙ යන්න .අපි ගෙදරින් අටට වත් යමු..”

 නිවාඩු දවසට පස්සට ඉර පායන කම් බුදියගන්න මගෙ නින්දටත් ඉතින් කෙල වුනේ එහමයි.

මමත් ඉතින් උදේ පාන්දරින්ම ඇහැරිලා මහා කේක් ප්‍රදර්ශනේ බලන්න යන්න ලැස්ති උනා.

 “මට මේක ගිය පාරත් මිස් උනා අනේ.ඔයා යන්න හා කියපු එක හරි ශොක්.”

“හ්ම්ම්ම්ම්.....”

දහසක් බලාපොරොත්තු හිතේ තියාගෙන, කඩේ කින් කෝපි එකක් එහෙම ගහගෙන අපිදෙන්න යන්න පිටත් උනා. පැයක් විතර වාහනේ එහෙට මෙහේට පැදල, අපි අපේ ගමනාන්තයට ලඟා වුනා.

වාහනේ පාක් එකට දාන කොටම ගේට්ටුව ගාව හිටගෙන හිටපු ඔසිය කියනව

“10 ඩොලස් ෆොර් පාකින් මේට්! ”

ඒකත් ගෙවාගෙන,වාහනෙත් පාක් කරල, ගියා ඇතුලට.දොර ලඟ හිටගෙන හිටපු, අයිසිං කේක් එකක් වගේ ලස්සන ගැල්ලමෙක් මගේ අත අල්ල, ගැහුව සීල් එකක්.

"Paid"

………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

“මේ මොකක්ද මේ..”

“ඇයි?”

“මෙච්චරද?”

 යාන්තම් කාර් තුන හතරක් පාක් කරන්න පුලුවන් තරමෙ පොඩි හෝල් එකක,පොඩි පොඩි කඩ කැලි දහයක් පහලවක් තියනව. ඒවයෙනුත් වැඩි හරියක් කරන්නෙ කේක් හදන්න උවමනා වෙන ගැජමැටික් විකුනන එක.

වෙසක් එකට කැරකෙන කූඩුවක් බලනව වගේ වට හතරක් පහක් ගිහින් අපේ එක්කෙනා කියනව.

 “අපරදෙ සල්ලි. අපි යං අනේ යන්න! “

 එයාගෙ කේක් සිහිනය බොඳ වුනේ ඔන්න ඔහොමයි!