ජුංගිරි බන්ඩිය....

අපි කවුරුත් ජීවිතේ මොනම වෙලාවකදි හරි කාටම හරි ආදරේ කරල, ආදරේ විඳල තියනව. ලැබිච්ච ආදරේ වගේම පාරක් පාරක් ගානෙ ආදරේ ඉල්ලන්න ගිහින් චාටරේ ගහල අන්තිමට හිස් අතින්ම ගෙදර ආපු වෙලාවලුත්  එමටයි. විඳපු ආදරේ වගේම හිතේ විතරක් හංගගෙන කාටත් හොරෙම්ම තනියම කරපු අසම්මත ප්‍රේමත් නැත්තෙම නැතුව නෙමේ.

මේ හැම දෙයක් අස්සෙම අපි ආදරේ උපරිම අගයට ආවට පස්සෙ අපේ පෙම්වතියට හරි පෙම්වතාට හරි ආමන්ත්‍රණය කරන වචන හරිම විවිධයි. සමහර විට හරිම බොළඳයි. සුදූ, බබා, වස්තුව, රත්තරං, මැනිකෙ මේ හැම එකක්ම ගොඩක් දෙනෙක් බාවිතා කරන පොදු වචන සෙට් එකෙන් ටිකක්. ඒත් මට මේ පෝස්ට් එක ලියන්න හිතුනෙ මේ ටික දවසකට කලින් මගෙ යාලුවෙකුවෙ මොබයිල් ෆෝන් එකේ තිබුන එක අසාමන්‍ය නමක් නිසා..

“පුළුන් බෝලෙ නිව්….”

“අඩෝමොකක්ද බං මේ?”

මේ වචනෙ දැක්කට පස්සෙ අනිත් බොහෝ දෙනෙකුට වගේම මටත් ඇතුවුනේ ප්‍රශ්ණාර්තයක්

“නෑ බං ඔය මම කෑල්ලට ආදරේට කියන නම….”

“හික් ඒක මරු නමනේ බං…”

“ඔය හොඳයි.. උඹ දන්නවද මගෙ පරන කෙල්ල මට කියපු නම?”

“කොහොමද බං දන්නෙ? කියපන් කො ඉතින් බලන්න…”

“ජුංගිරි බංඩිය!”

මේ දෙක ඇහුවට පස්සෙ මම හිනා වෙන්නද අඬන්නද කියන්නල හිතා ගන්න බැරිවුනා. පස්සෙන් පහු මම මේ කතාව වෙන මගෙ ෆිට් එකකට කිවුවම ඌත් හිනා වෙලා කියනව. ඕක මොකක්ද බං, උඹ දන්නවද අරූට (යාලුවෙක්.නම කියන්න බෑ එක හොඳ නෑ) කියල තියන දේ කෑල්ල ඉස්සර වෙලාම යලු උනහම?

කියපංකො ඉතින්!

“අද ඉඳල මම ඔයාගෙ කුටුන්න ඔයා මගෙ කුටන්න”!