මගුලුත් දැක්ක ලෙස්බියන් මගුලක් දැක්කමයි.

දැන් ඉතින් හොඳටම පායන කාලෙ.ඉහින් කනින් දාඩිය දාන්න තරමට ඉර මුදුන් වෙන දවස් මෙල්බන් වලට.වෙනද වගේම පුරුදු කුස්සි රස්සාව,ග්‍රීස්මෙට කුස්සිය රත්වෙනව ගිනි ගහන්න. ගොඩක් වෙලාවට සෙල්සියස් අංශක 45 නැත්නම් ඊටත් වැඩී.

ඉරිද දවස නිසා වැඩිපුර වැඩ නෑ කියල හිතාගෙන ගියාට කරුමෙකට වගේ එදා වෙඩින් එකක්.ඉතින් උයපන්කො එක සීරුවට.

හෝටලෙට කන්න එන අයට,අපේ කුස්සිය පේන විදියට දාල තියන තඩි වීදුරුවෙන්, වෙඩින් එකේ කටිටිය හරි හරියට සැරසෙන බව නම් පේනව.වැඩිය කට්ටිය නෑ.හතලිහක් විතර,පිරිමි ගෑනු ඔක්කොම තරුණ වයසෙ අය.

මනමාලි කොන්ඩෙ තද රෝස පාටට පාටකරල.එයා එහාට දුවනව මෙහාට දුවනව,හෙන කලබලෙන් හරියට එයාගෙ මොනවහරි නැතිවෙලා වගෙ.හැබැයි කොච්චර විපරමෙන් බැලුවත් මනමාල මහත්තයෙක් නම් පේන්න හිටියෙ නෑ.ටික වෙලාවකින් කට්ටිය වාඩි උනා.මම හිතන්නේ වෙඩින් එක පටන් ගන්න යන්නේ.

වාඩිවෙලා ඉන්න අයට අමතරව තුන්දෙනෙක් හිටගෙන.එක්කෙනෙක් අර රෝස පාට කොන්ඩෙ තියන බවලතා.තවත් ලේඩි කෙනෙක් ඉන්නව හෙන පොශ් විදියට ඇඳ ගෙන.මට හිතෙන විදියට දෙන්නව බන්දන්න ආපු කෙනා වෙන්න ඕනෙ.

මනමාලිට වැහිල එහා පැත්තෙ කවුද ඉන්නව හරියටම පේන්නෙ නෑ.

නිකමට වගේ මට හිතුන නිසා යාලුවගෙ කනට කරල කිවුව.

“අඩෝ මොකක් හරි ජරා සීන් එකක්වත් ද?”

කියල කට ගන්න හම්බවුනේ නෑ.තඩි මහත මූන රවුම් තවත් කෙල්ලෙක් අර මනමාලිට එහා පැත්තෙන් හිටගෙන ඉන්නව.

“මලා.......ලෙස්බියන් වෙඩිමක්!”

බට කැලේට ගිනිගත්ත වගේ තමා.සීන් එක මුලු කුස්සියේම පත්තුවුනා.

ඔක්කොම වැඩ පැත්තකින් තියල මගෙ යාලුව හොල්මනකට බය වුනා වගේ බලාගෙන ඉන්නව.

“මොකද බං?”

“යකෝ..කිස් එක මිස් වෙයි.මේව නොදකින ඇස් මක්කටද බං”

කිසි විලි සන්ගයක් නැතුව අර ගෑනු දෙන්න කෙල පෙරාගෙන කිස් කරගන්නව.අපි කට්ටිය පැනි පෙරාගෙන බලාගෙන ඉන්නව.කාටවත් කිසි ගානක් නෑ.හිනා වෙනව,විශ් කරගන්නව,ෆිටෝ ගන්නව.

අබුද්දස්ස කාලේ....ඔන්න මට හිතුන දේ.

ටික වෙලාවකින් අපේ කෑමත් කාල කට්ටිය සතුටින් පිටත් වුනා.හැබැයි මනමාලී,මනමාලයයි නෑ මනමාලියො දෙන්න රෑ හත අට වෙනකම්ම කුඩු වෙන්න බීල තමා ගියේ.

“ශික් හනිමුං එකත් බලාගන්න තිබුනනම් තමා වැඩේ සම්පූර්ණ.”

අන්තිමට මගෙ යාලුව මට කියපි.